Sorunlu değil, soru(m)lu çocuk olsun
Sorunlu değil, soru(m)lu çocuk olsun
Birçok alışkanlıkların çocuklara kazandırılması için mutlaka doğru eğitim verilmelidir. Özellikle sorumluluk duygusu bilhassa çocuklarda ilk yıllardan başlayarak artarak geliştirilmelidir.
Anne babaların şikayetçi olduğu noktalar hep belli başlı sorunlardır. Örneğin ödevini yapmamış, eşyalarını ve odasını toplamamış, okul çantasını hazırlamamış olan çocuklar veya dışarıdan geldiğinde ellerini yıkamayan, yemekten sonra dişlerini fırçalamayan çocukların sergilediği bu tarz davranışlarıdır. Bu çocuklar aynı zamanda sorumluluk duygusu da gelişmemiş çocuklardır. Sorumluluk, kişinin kendi davranışları ve kendi yetki alanına giren olayların sonuçlarını üstlenmesi, bu konuda hesap vermeye razı olması ve kendi üzerine düşen görevleri yerine getirmesi demektir. Bu duygunun çocuğa doğru eğitim ile aşılayıp alışkanlık kazandırılması gerekmektedir.
Bu duyguyu kazanamamış olan çocuklar ailelerine bağımlı yaşar halde olurlar. Bu durum her açıdan zorluk yaşamasına sebep olacaktır.
2 Yaş Kritik Dönem
Çocuklarda eğitim anne karnında başlar. 2 yaşında ise benlik duygularında gelişme başlar ve artık her şeyi kendileri yapmaya çalışırlar. Kendileri yemek ister su içmek ister vs. işte sorumluluk duygusunun gelişmesi için doğru zamandır. Kendi işlerini yapmaları için onlara fırsat vermelisiniz.
Bırakın Hatalarını Kendileri Telafi Etsinler
Anne-babaların en çok kızdıkları noktalarda durup düşünüp doğruyu yapmaları gerekmektedir. Mesela su içerken bardak kırdılar ise kızıp bağırıp aynı zamanda da ortalığı temizleyen siz olmamalısınız. Çünkü çocuk bir hata yapmış ve hatasını telafi fırsatı ona vermek de siz ebeveynlere düşer. Bu yüzden bağırmadan yanlış olduğunu dile getirip yardımlaşarak beraberce toplayarak temizlemelisiniz. Bu tarz durumlardaki sizin olumlu yaklaşımlarınız çocuğunuzun sorumluluk duygusunun gelişmesine katkı sağlayacaktır.
Sorumluluğun Altın Kuralı
Sorumlulukta altın kural şudur ki; sorumluluk ya orta da olmalıdır, ya da kimin üzerine düşüyor ise o yapmalıdır. Çünkü aynı anda iki kişide sorumluluk olmaz. Mesela dağılan çocuk odasını ya anne toplar, ya da çocuk. Veya okul çantasını ya çocuk hazırlar ya da baba. Eğer ki sürekli biz yapar isek çocuk artık farkına varamayacak sorumluluk bilincini aklından tamamen çıkarmış olacaktır. Bu yüzden bu tarz ve benzeri durumlarda sabırla çocuklarımızın sorumluğunu anlamasını beklemeliyiz.
Eleştiri, Sorumluluğu Öldürür
Altın kuralda ki örneğimizden yola çıkarak örneklendirir isek; odayı toplayan çocuk ise beğenmesek veya tam yapamamış olsa da çocuğa olan tepkimiz onu cesaretlendirici şekilde olmalıdır. Asla şevkini kırıcı cümleler kurmamalıyız o zaman sorumluluğunu yerine getirememiş olmanın eksikliğini yaşayarak sorumluluk almaktan kaçınabilir. “bu nasıl toplamak böyle olmamış “ yerine “ hm ilk deneme için oldukça iyi toplamışsın.” Denmelidir. Unutulmamalıdır ki sorumluluk duygusu gelişen çocuklar yetiştiğinde ailelerimiz ve ülkemiz daha hızlı kalkınacaktır.
