Çocuklarda Ağlama Krizi Nasıl önlenir?
Çocuklarda Ağlama Krizi Nasıl önlenir?
Küçük çocuklarda ağlama krizi bir başladı mı bir daha kolay kolay geçmemektedir.Üstelik küçük yaşta edinilen bu ağlama krizleri ileride kalıcı sonuçlar doğurabilir. Çoğu kez tanık olmuşsunuzdur istediğini yaptırmak için ağlayan çocuklara. Anne ve babalar rezil olduk duygusu ile hareket ederken onlar ile doğru bir şekilde konuşmaktan kaçınırlar.
Ağlamayı, istediklerini elde etme aracı olarak kullanırlar
Çocuklar her istedikleri olsun isterler ve bunun için elinden gelen her şeyi yaparlar en iyi silahları da ağlamaktır.Sizin sözlerinizi dinlemek yerine kendi isteklerini yaptırmak isterler. Bunu bir kez elde ettiklerini görürseler sürekli aynı yola başvuracaklardır.Özellikle küçük yaşlarda ki çocuklar konuşma becerilerini kazanana kadar ağlamaktan vazgeçmezler. Anne ve baba olarak 2 yaşını dolduran çocukların isteklerini ağlayarak değil konuşarak yaptırması gerektiğini onlara aşılaması gerekmektedir. Bunun için çocuk ağlarken aile, “bunu mu istiyorsun?”, “oyun mu oynayalım?”, “bir yerin mi acıdı?”, “oyuncağını mı aldı?” bu gibi sorular sorup nedenini öğrenmek yerine onun size bunu sözlü anlatmasını sağlayın.
Küçük yaşta edinilen alışkanlıklar kalıcı olur
İlk olarak amacınız çocuğunuz kelime bilgisinin genişlemesini sağlayarak isteklerini ağlayarak değilde konuşarak anlatması için ona ihtiyacı olan kelimeleri öğretmeniz gerekmektedir. Bu şekilde çocuğunuz 3-5 yaşlarını geldiğinde kendisini daha iyi anlatabilecek kıvama gelecektir.
Okul öncesinde önceden edinilmiş bu bilgiler onlar için yararlı olacaktır.Okula giden çocuklar eski alışkanlıklarını pekiştirdikleri için ileride de bu alışkanlıklarını devam ettireceklerdir.Söz her zaman sizde olmalı eğer otoriteyi bir kez çocuklarınıza verirseniz bir daha asla sözünüzü dinlemeyeceklerdir.
Size bu durumlarda düşen en büyük sorumluluk çocuklarınıza her isteklerini yapmanın veya yapmamanın kedi ellerinde olmadığını göstermek olmalıdır. İstediği olana kadar her türlü duygusal yola başvuran çocuklara ( “önceki gelişimizde de tutturmuştun!”), tehditkâr (“ağlarsan yapmam/almam!”), genelleyici (“hep ağlıyorsun!”, “yine tuttu damarın!”) veya değişken (“olmaz, izin veremem”, bir süre sonra “tamam tamam, haydi git!”) gibi sözlü yaklaşımlarda bulunmayın.
Bu gibi durumlarda size düşen görev çocuğunuz isteği ile yapılabilir olup olmamasını ileride de aynı şeyleri tekrar etmemesi için doğru kararlar vermelisiniz. Ve izin vermediğiniz şeylerin sebebini çocuklarınıza anlatmalısınız.
