İnatçılık, çocuğun gelişiminin bazı dönemlerinde ortaya çıkan bir özelliktir. Kişinin belli ve kabul edilen bir neden olmadan bir olayda ya da harekette ısrar etmesine inat denir. Çocuk, kendi varlığının farkına vardığı dönemlerde, bunu çevresine kabul ettirmek için çevreden gelen uyaranlara karşı direnir. Bu dönem yaklaşık 18 aylıktan başlayıp 4 yaşına kadar devam eder. Bu yaşlarda görülen inatçılık normal gelişim özelliği olarak kabul edilir. Çocukla ilgilenen yetişkinlerin de çocuğun gösterdiği inat davranışına inatla karşılık verip, çocuğun direnme gücünü kırmaya çalışmaları yanlıştır. İnat gösteren çocuğun inat sebebi ya istediğini yaptırmak ya da istemediği bir şeyi yapmamak istemesi ya da aile bireylerinin anne ve babaların kendilerine daha fazla ilgi göstermelerini istemeleri ben de buradayım demeleridir.
Anne ve baba inat yapan çocuğa direnmemesi ve onu kendi haline bırakmaları gerekmektedir onların çocuğun yaptığı inadı takmamaları ve önemsememeleri çocuğun bu hareketini pekiştirmemekte ve bunu bir daha yapmasını engellemektedir. ama bu harekete tepki gösterilip çocuğu önemsediğiniz hissettirilirse çocuk hemen şımaracak ve bu hareketini fırsat buldukça tekrar edecektir. İnatçı çocuk, saldırganlığını pasif direniş yoluyla ortaya koymuş çocuktur. İnatçı sıçrayarak giderse inatçı bir kişilik ortaya çıkar. Bazen de özellikle çalışan annelerin çocukları annelerinden ayrılmamak için ya da akşam eve geldiklerinde onların dikkatini çekmek için inatçılık yaparlar çocuğun genel tutumu olumsuz, gergin anne –çocuk ilişkisinin bir sonucudur.
O-2 yaş döneminde annenin tuvalet eğitimi ya da beslenme konusundaki ısrarcı davranışları çocuğu pasif direnmeye götürür. Anneyle çocuk arasındaki bu savaş giderek başka alanlara da sıçrayarak giderse inatçı bir kişilik ortaya çıkar. Bazen de özellikle çalışan annelerin çocukları annelerinden ayrılmamak için ya da akşam eve geldiklerinde onların dikkatini çekmek için inatçılık yaparlar. Anne ve babanın yine burada da sabır göstermesi gerekmektedir.
